Vroege beller

Goedendag Lezers,

Bij Omroep Zeeland radio heb je van maandag t/m vrijdag ochtend het programma "Zeeland wordt wakker met Remco van Schellen." Hij heeft daar een rubriek dat heet "De vroege beller" je wordt dan gebeld door Remco en je mag vertellen wat je bijvoorbeeld die dag gaat doen, aan het doen ben, gedaan hebt of gewoon wilt vertellen wat jou bezig houd. Ik vroeg hem een paar weken terug of hij voor maandag 8 juni al iemand had. Dit was niet het geval en ik mocht de vroege beller zijn, ik vertelde hem dat ik 6 juni een tattoo ging laten zetten ter ere van mijn 1e nieuwe jaar na mijn operatie. Helaas werd Remco lastig gevallen door een longontsteking en moest onze afspraak verschoven worden. Donderdag 18-06, was het weer zo ver dat we elkaar zouden spreken. Ik had hem ook al verteld over deze blog en dat ik gewichtsconsulent wil worden, voor het geval ik het zou vergeten. En hier over vertelde ik dus.

Later deelt Remco het fragment op zijn Facebook, zodat ik het weer kan delen met vrienden en zodat mensen die het gemist hadden het terug kunnen luisteren. Je hebt dan ook altijd de mogelijkheid om te reageren. En ik kreeg voor het eerst eigenlijk veel negatieve reacties, dat mag, dat is vrijheid van meningsuiting maar ik merkte dat ik het ook lastig vond, niet gek natuurlijk want negatieve reacties zijn nooit leuk. Ik ga absoluut geen namen noemen en ik ga ook niet alle reacties hierin verwerken ook omdat sommige reacties verwijderd zijn maar ik wil proberen uit te leggen waarom een maagverkleining en dat je een maagverkleining echt niet bij een pakje boter krijgt.

Mensen die nooit geen problemen met hun gewicht hebben, zullen altijd zeggen; Kom op, jij wilt afvallen, dus doe maar meer je best! Ga sporten, eet fruit, eet sla, wortels etc, snoep niet, drink water voordat je gaat eten, koop geen ongezond eten meer en klaar ben je. Het spijt mij, maar zo werkt het helaas niet. Er zullen altijd 101 redenen zijn waarom iemand met overgewicht te maken heeft en die zullen nooit allemaal het zelfde zijn! Maar ik had het altijd al, ik weet niet beter. Het zit ook bij ons in de familie en ik heb echt nooit geen ouders gehad die mij vol stampte met ongezond eten hoor maar eenmaal als puber ga je ook stiekem eten, ik was verslaafd aan eten. Het was pas goed als die zak chips of doos koekjes leeg was, eerder niet. Zoals ik in het fragment ook vertel; ik at op een gegeven moment niet meer omdat ik trek had, nee ik moest van mijzelf gewoon eten en ook nog eens omdat ik het té lekker vond. Ik heb verschillende diëten geprobeerd, zoals geen koolhydraten eten, niet meer snoepen, 1x op scheppen, geen sausjes etc, met hulp van mijn klasgenoten en docenten, met hulp van mijn ouders, met hulp verschillende diëtisten, zelfs de sportschool mocht niet baten. Als ik dan trots zag dat ik afgevallen was, thuis op mijn weegschaal en ik ging bij die diëtist wegen, was ik niet afgevallen, weer in een dip en zo ging dat keer op keer. Dat breekt je op hoor, je doet zo'n je best en niks gaf effect. Toen besloot ik het zo te laten, dan maar dik zijn, dat ben ik nou eenmaal.. Totdat ik dus nergens geen energie meer voor had en vooral veel aan het slapen was. En we na onderzoeken in het ziekenhuis er achter kwamen dat ik slaapapneu had. Dit betekend; adem stops in mijn slaap, deze kunnen dodelijk zijn!

Dát was mijn reden waarom ik uiteindelijk koos voor een maagverkleining en niet om er slank van te worden of opeens maatje S aan te kunnen terwijl je altijd XXL gedragen hebt. Ik zou liegen als ik zou zeggen dat ik er niet trots op zou zijn en dat ik er niet blij mee ben maar dat is absoluut niet mijn hoofd reden geweest, ik wilde van die adem stops af, ik wil nog langer van leven genieten! Niet om een één of ander schoonheidsbeeld te creëren. Maar wanneer je het besloten hebt dit te gaan doen, en die beslissing maak je ook niet in 1 dag, dan ben je er nog niet hoor. Zoals te lezen in mijn 1e blog; je krijgt verschillende gesprekken en onderzoeken. Je moet aan bepaalde voorwaarden voldoen om in aanmerking te komen en als er een arts is die nee zegt, dan wordt je hele aanvraag afgekeurd. Het is een stap die je voor je leven lang neemt hè, het komt je niet aanwaaien.
Er is 1 stukje waar ik wat dieper op in wil gaan wat reacties betreft; "Jij kunt makkelijk praten, jij hebt je laten opereren." Oh dus dan hoef ik er niks meer ervoor te doen wil je zeggen? Ik moet juist op mijn eten letten, ik moet opletten dat ik niet te veel suikers krijg, ik moet wachten met drinken als ik gegeten heb anders spoel ik mijn eten weg en krijg ik weer honger en ga ik meer eten. Ik moet wachten met eten wanneer ik gedronken heb, anders krijg ik een dumping; zweten, hartkloppingen, misselijk, het gevoel hebben dat je moet braken, je zit te kokhalzen maar je braakt niet en dat 2 uur lang! En er zijn niet alleen maar succes verhalen. Ik ken ook verhalen van mensen die heel veel eten niet meer kunnen verdragen, die dus op alles dumpen. Ik heb verhalen gehoord dat ze veel complicaties hebben en regelmatig in het ziekenhuis liggen en opnieuw geopereerd kunnen worden en ik heb helaas ook een verhaal gehoord dat er iemand eraan overleden is. Ik moet er niet aan denken hoor, ik bedoel je besluit een nieuw leven te beginnen en dat leven wordt je ontnomen.. Dan zou je zeggen; doe het dan niet! Maar wat wil je dan? Ongezond verder leven en daar de gevolgen van onder vinden en eventueel daaraan te komen overlijden? Aan alles zit een risico en die moet je zeker allemaal bespreken, bekijken en overdenken. En als jij 100% zeker weet hier voor te willen gaan, ga er dan voor! Is er iets in jouw die zegt; ik twijfel? Doe het NIET! Want dan krijg je spijt.
En ik weet heus wel dat er altijd mensen zijn die tegen een maagverkleining zijn en vinden dat je  het op eigen kracht moet doen. Dat mag je vinden maar soms is dit de enige keus die nog overblijft en in mijn geval heb ik hem met liefde met beide handen aangepakt en heb ik er geen spijt van! Ik heb nog 4 jaar begeleiding van mijn chirurg in Oostburg en de rest van mijn leven van de internist en die houden alles keurig in de gaten en zullen ingrijpen wanneer nodig. Tot slot; Ik kan met trots zeggen; "Ik ben géén emo eter meer en eten is geen vijand meer!"

En echt tot slot; Ik heb voor iedereen respect! Of je afvalt op eigen kracht of met een maagverkleining of welke manier dan ook, ik zal niet over de manier waarop oordelen want ik ken inmiddels beide kanten van het verhaal.


Luister hier het fragment terug:
https://soundcloud.com/omroepzeeland/vroege-beller-eten-was-desirees-grote-vijand-maar-niet-langer


Warme groet,

Dees